Rdzeń warp

Rdzeń warp v1.0 Nowa wersja strony zbudowana od początku.--Blacksmith of Time

Ten artykuł jest właśnie poddawany intensywnej rozbudowie. Poniżej znajduje się treść medalowego artykułu Anglojęzycznej Wersji Memory Alpha. Jeśli chcesz wspierać rozwój Polskiej Wersji Memory Alpha pomóż przetłumaczyć go na język polski! Zobacz też inne tłumaczone strony oraz Pomoc dla tłumaczy.

Yamato warp core — Lokalizacja rdzenia warp we wnętrzu okrętu klasy klasy Galaxy.

Rdzeń warp jest wspólnym określeniem głównego reaktora dostarczającego energii systemowi napędowemu statku kosmicznego, zdolnego do lotów w warp. Podczas 22 wieku, reaktory warp na pokładzie statków klasy NX były technicznie określane mianem Urządzenie Odkształcania Pola Grawimetrycznego. (ENT: Cold Front) Reaktor posiada osiem głównym komponentów. (ENT: Desert Crossing) Mniej popularnym określeniem rdzenia jest rdzeń reaktora antymaterii. (TNG: Booby Trap, wyświetlana grafika)

Na statkach Federacji rdzeń warp składa się głównie z reaktora materii i antymaterii (M/ARA), zużywającego deuter i antydeuter w macierzy kryształach dylitu, dając maksymalną moc wyjściową rzędu 4000 teradyn na sekundę.(VOY: Drone)

Rdzenie warp w 22 wieku zaprojektowane były jako podłużne cylindry, podłączone przewodami w pylonach bezpośrednio do gondoli warp. (Star Trek: Enterprise) W 23 wieku rdzenie warp nie znajdowały się w głównej maszynowni. Główna reakcja zachodziła w konwerterze dylitowym, zawierającym dwie okrągłe, spłaszczone bryłki, umieszczone bezpośrednio przed przewodami plazmowymi, prowadzącymi do silników warp, znajdujących się za wielką metalową kratą. (Star Trek: The Original Series; ENT: In a Mirror, Darkly, Part II) W 2270 większość federacyjnych rdzeni warp zostało przeprojektowanych. Zawierały odtąd dużą jednostkę rdzenia warp w kadłubie drugorzędnym, gdzie materia i antymateria była doprowadzana do rdzenia przez pionowe przewody, a energia była odprowadzana poziomym przewodem wychodzącym z tyłu reaktora do gondoli. (Star Trek I)

W Star Trek: The Original Series, z oryginalnego rdzenia warp klasy Constitution pokazano tylko konwerter na kryształach dylitu i przewody plazmowe. Kiedy Doug Drexler dostał zlecenie zaprojektowania dokładnego schematu statku klasy Constitution, zaprojektował poziomy rdzeń warp, biegnący dwa pokłady pod główną maszynownią. Szablon:DrexFiles Schemat ten pojawił się na ekranie w ENT: „In a Mirror, Darkly, Part II”. Star Trek: The Animated Series również pokazało poziomy komponent rdzenia, który wystawał z konwertera dylitowego.

Ze względów bezpieczeństwa, rdzeń może zostać fizycznie wystrzelony ze statku w razie zdarzeń takich, jak katastrofalna awaria reaktora materii-antymaterii. Istnieje też pewna ilość taktycznych zastosowań takiej operacji. Detonacja rdzenia może na przykład posłużyć do neutralizacji szczeliny podprzestrzennej, lub wypchnięcia statku ze studni grawitacyjnej czarnej dziury. (TOS: That Which Survives; TNG: Cause and Effect; All Good Things...; VOY: Cathexis; Day of Honor; Renaissance Man; Star Trek: Rebelia; Star Trek 11)

Przechowywanie antymaterii odbywa się za pomocą pól magnetycznych, które prowadzą antymaterię przez silnik antymaterii do cewek iniektora, który precyzyjnie ściska i strumieniuje antymaterię do formy, w jakiej dociera ona dylitowego układu artykulacji. Deuter, przechowywany na statku lub przyciągnięty kolektorami Bussarda, jest dostarczany z przeciwnej strony przez iniektor deuteru. Molekuły wchodzą w macierz krystalicznego dylitu, reagując w jego wnętrzu i uwalniają zestrojony strumień energii w formie elektro-plazmy. elektro-plazma jest przenoszona przez magnetyczne przewody plazmowe przez układ przesyłu energii. W federacyjnym systemie dystrybucji energii istnieje układ przesyłu elektro-plazmy, złożony z przewodów i zaworów EPS. Najbardziej energetycznym strumieniem jest plazma warp, która uchodzi dwoma bliźniaczymi przewodami, podłączonymi do gondoli warp. (ENT: These Are the Voyages...; Star Trek: Rebelia)

Podczas 23 stulecia, kryształy dylitu były również używane w klingońskich reaktorach warp. Pod koniec 24 wieku, klingońskie reaktory używały matrycy trytowej, która nie występowala wówczas w technologii federacji ani Romulan. (DS9: When It Rains...) Na statkach romulańskich przyjęto zupełnie inne podejście. W rdzeniu warp używa się tam sztucznej osobliwości kwantowej. (TNG: Timescape)

Rdzenie warp na statkach kosmicznych pozostawiają ślad rezonansowy, co umożliwia ich śledzenie. (VOY: Caretaker)

Rdzeń warp może być holowany wiązką transportową, jeśli się ją poprawnie skalibruje. (VOY: Day of Honor; Renaissance Man)