W napęd impulsowy wyposażony jest każdy okręt Federacji. Jest to podstawowy typ napędu wykorzystywany przy krótkich, międzyplanetarnych podróżach oraz przy manewrach w prędkościach mniejszych od prędkości światła. Wykorzystuje on tradycjonalne elementy teorii Newtona. Za jego działanie odpowiadają dwa silniki umiejscowione w pobliżu gondoli Warp (jeśli statek jest w napęd Warp wyposażony). Zaopatrywane są one w deuter. Energia powstała podczas reakcji fuzyjnych służy do napędzania statku. Okręt wyposażony w silniki impulsowe jest w stanie osiągnąć prędkość 75.000 km/s - tzw. pełna impulsowa.
Na statkach Federacji komora impulsowego reaktora fuzyjnego przypomina kulę o średnicy 6700mm. Gromadzi on energię z reakcji łączenia się protonów. Zewnętrzna powłoka reaktora zawiera rozszczepiony hafn, wewnątrz wzmocniona jest skrystalizowanym galem, całość połączona jest nie tylko z silnikami impulsowymi , ale także z innymi systemami okrętu - iniektorami fuzyjnymi czy czujnikami.
Na napęd impulsowy składa się też akcelerator - poliduranowy cylinder o przekątnej 5800mm i długości 3100mm oraz cewki napędowe - odpowiadające za połączony efekt pola, który redukuje rzeczywistą masę statku i umożliwia jego poruszanie się w przestrzeni.
Silniki napędzane są dzięki deuterowi, który w reaktorze fuzyjnym przekształcany jest w bogatą w energię plazmę. Ta przenoszona jest do akceleratora, a następnie do cewek napędowych. Te ostatnie wytwarzają słabe pole Warp, które zmniejsza masę okrętu. Plazma ta, oprócz zasilania w energię silników impulsowych wykorzystywana jest także do zasilania systemów pokładowych. Kierowana jest wtedy nie do akceleratora impulsowego, ale do systemów EPS.